ساعت یک

خیلی ها با من همراه شدند ، به من چسبیدند ، حتی سوارم شدند تا با من برسند ، برسند آنجایی که من میخواستم.

همه شان خسته شدند و کنار کشیدند ، همه شان یکی پس از دیگری پیاده شدند ، اما من نا امید نشدم و ادامه دادم . من فهمیدم همه آنها آینه ای بودند از کسی که من بودم . همه آن آدم های خسته ، بزدل ، تنبل و نفهم ، من بودم . واقعیت لعنتی همین بود . اما من میخواستم انسان دیگری شوم . من این واقعیت را پذیرفتم و دیگر نخواستمش . من انسان دیگری شدم. 

این بهار که بیاید این درخت سیب می دهد !

هر بار که خوابت نمیبرد یعنی چیزی فکرت را مغشوش کرده است . آن را بیاب ، دریاب ، نوازش کن و دور بیانداز تا فردا صبح!

خیابون ولیعصرو از بالا تا پایین داشت قدم میزد، چشماش رو یک اعلامیه قفل شد. عکس یک پیرمرد کراوات زده که پایینش نوشته بود: گمشده. زیرش ۳ تا شماره تماس بود بود. گوشیشو برداشت و تماس گرفت:

-جناب شما گمشده دارید؟ 

-سلامتیش براتون مهمه؟

-منم عشقمو گم کردم ، لای دعاهاتون برای سلامتی اونم دعا کنید...

وقتی که نشسته‌ای ، در اتاقی تاریک و نمور نشسته‌ای.

میدانی باران می‌بارد. دلگیری که چرا خیس نشده‌ای.

به گردش گرد و غبار نگاه میکنی و دیروز را میبینی.

به خود می‌آیی که چقدر انتظار کشیده‌ای، چقدر انتظار کشیده‌ای تا روزنه‌ای ببینی، روزنه‌ای بیابی اما...